Grupa: Użytkownik
Posty: 17 #963752
Od: 2012-6-25
| Narastanie problemu alkoholowego
Nadużywanie alkoholu przez jednego z członków rodziny destabilizuje funkcjonowanie całego systemu rodzinnego. Jest ono źródłem poważnych problemów zarówno dorosłych członków rodzinny jak i dzieci.
Narastanie problemu alkoholowego skłania osoby w rodzinie alkoholika do szukania sposobów pozwalających im przetrwać w sytuacji nieustannego stresu, braku poczucia bezpieczeństwa i stabilizacji.
Osoba pijąca z biegiem czasu coraz silniej koncentruje się na alkoholu, wycofuje się z pełnienia ról życiowych, przestaje świadczyć na rzecz rodziny, a czasem nawet interesować się swoimi bliskimi.
Współuzależnienie
Konsekwencją życia z partnerem nadużywającym alkohol może być syndrom współuzależnienia. Osoba, która doświadcza syndromu współuzależnienia przejawia silną koncentrację myśli, uczuć i zachowań na zachowaniach alkoholowych osoby pijącej; szuka usprawiedliwienia sytuacji picia, zaprzecza problemowi,
ukrywa problem picia przed innymi, przejmuje kontrolę nad piciem osoby bliskiej np. ogranicza sytuacje alkoholowe, wylewa alkohol, odmierza ilość, kupuje alkohol, aby pijący nie wychodził z domu; przejmuje odpowiedzialność za zachowania pijącego partnera, łagodzi konsekwencje picia: np. kłamie, płaci za długi, dba o higienę pijącego, o jego wizerunek, przejmuje za osobę pijąca obowiązki domowe, które ona zaniedbuje.
Konsekwencje psychologiczne
Życie w długotrwałym stresie spowodowanym piciem osoby bliskiej i brak skuteczności własnych działań nakierowanych na rozwiązanie problemu picia powodują poważne konsekwencje psychologiczne takie jak: zaburzenia nerwicowe, zaburzenia życia emocjonalnego (chaos emocjonalny, huśtawka nastrojów, stany lękowe i depresyjne, napięcie i stan ciągłego pogotowia emocjonalnego);
zakłócenia czynności poznawczych (zagubienie, chaos poznawczy, brak poczucia sensu i celu, zakłócenia wzorców norm i zdrowia, nierealistyczne oczekiwania) a także pustkę duchową, brak nadziei, poczucie osamotnienia, poczucie niemożności rozstania się z alkoholikiem, jak również czasami nadużywanie leków nasennych i uspokajających.
Innymi konsekwencjami są trudności w rozpoznawaniu własnych potrzeb, w realizacji własnych pragnień, ambicji i celów oraz wyraźne odczuwane obniżenie jakości życia.
Czy to jest choroba?
Osoby mieszkające wraz z alkoholikiem, często obarczane przez nich, że nie chory jest alkoholik jest, ale partner. To nie jest prawda, współuzależnienie nie jest chorobą, jest sposobem nieprawidłowego przystosowania się do stresującej sytuacji.
Koncentrując się na szukaniu sposobów ograniczenia picia partnera, osoba współuzależniona nieświadomie przyjmuje odpowiedzialność i kontrolę za jego funkcjonowanie, co w efekcie ułatwia pijącemu dalsze spożywanie alkoholu.
U osób współuzależnionych często rozpoznaje się ostrą reakcję na stres, zaburzenia stresowe pourazowe lub zaburzenia adaptacyjne.
Pomoc
Osoby współuzależnione wymagają pomocy, celem której jest przekierowanie uwagi i aktywności życiowej osób współuzależnionych z picia partnera na zaspokajanie własnych potrzeb i potrzeb dzieci, mogą one poprawić jakość swojego życia i życia swoich dzieci niezależnie czy alkoholik podejmie swoje leczenie w kierunku abstynencji*.
*na podst.mater. PARPA |
